व्याख्यात्या आदरणीय धनश्री लेले यांनी एका व्याख्यानाचा शेवट करताना कवी भा.ब. बोरकरांच्या एका कवितेच्या ओळी म्हणून दाखवल्या.
व्याख्यानाच्या विषयाला पूरक कविता. विषय होता “ विवेकें विचारें अंतर श्रुंगारीजे”.
कविता किती अर्थवाही आहे हे अनुभवा. खरे देखणेपण कश्यात आहे हे ही जाणा.
लावण्य रेखा
देखणे ते चेहरे जे
प्रांजळाचे आरसे
गोरटे वा सावळे या मोल
नाही फारसे
तेच डोळे देखणे जे
कोंडिते सार्‍या नभा
वोळती दुःख जगाच्या
सांडिती चंद्रप्रभा
देखणे ते ओठ जे की
ओविती मुक्ताफळे
आणि ज्यांच्या लाघवाने
सत्य होते कोवळे
देखणे ते हात ज्यांना
निर्मितीचे डोहळे
मंगलाने गंधलेले
सुंदराचे सोहळे
देखणी ती पाऊले जी
ध्यासपंथे चालती
वाळ्वंटतूनी सुध्दा
स्वस्तिपद्मे रेखिती
देखणे ते स्कंध ज्या ये
सूळ नेता स्वेच्छया
लाभला आदेश प्राणी
निश्चये पाळावया
देखणी ती जीवने जी
तृप्तीची तीर्थोदके
चांदणे ज्यातून फाके
शुभ्र पार्‍यासारखे
देखणा देहान्त तो जो
सागरी सूर्यास्तसा
अग्नीचा पेरून जातो
रात्रगर्भी वारसा
प्रांजळ चेहरा असणे हे
खरं देखणेपण गोरा आहे की सावळा याला मोल नाही.
सुंदर डोळे जे जगाचं
दु:ख पाहून कारुण्याने दाटून येतात,. जशी आकाशात चंद्रप्रभा
पसरते.
सुंदर ओठ तेच जे गोड
मधुर बोलतात, त्याच्या मृदू भाषेमुळे सत्य कटू वाटेनाशी होते.
देखणे हात जे नवं मंगल
घडवतात.
देखणी पाऊले जी ध्येय
पथावर चालतात, जीवन पथावर आपला ठसा ठसा उमटवतात.
देखणे खांद्ये जे प्राणीमात्राच्या
हितासाठी स्वेच्छेने सूळ वाहून नेतात.
सुंदर जीवन तेच ज्यात
सुख, समाधान, पावित्र्य फाकते, जसा चांदण्यातून शुभ्र प्रकाश पसरतो.
सुंदर मृत्यू तोच आहे, जो सूर्यास्तासारखा तेजस्वी असतो , अंधारात तेजस्वी वारसा सोडून जातो.
No comments:
Post a Comment